داستان اول
درد و دل گنجشک
روزگاري درمرغزاري گنجشکي برشاخه درختي لانه اي داشت وزندگي مي کرد.
گنجشک هرروزباخدارازونيازمي کردوفرشتگان هم هرروزبااين رازونيازخوگرفته بودندتااينکه بعدازمدتي طوفاني رخ دادوبعدازآن، روزها گذشت وگنجشک باخداهيچ نگفت.
فرشتگان سراغ اش راازخداگرفتندوخداهرباربه فرشتگان اين گونه مي گفت:
مي آيدومن تنها گوشي هستم که خداغصه هايش رامي شنود ويگانه قلبي ام که دردهايش رادرخودنگه مي داردوسرانجام گنجشک روي شاخه اي از درخت دنيا نشست.
فرشتگان چشم به لب هايش دوختند، گنجشک هيچ نگفت وخدا لب به سخن گشود:
بامن بگوآنچه سنگيني سينه توست.
گنجشک گفت: لانه ي کوچکي دشتم، آرامگاه خستگي هايم بودوسرپناه بي کسي ام.
توهمان راازمن گرفتي. اين طوفان بي موقع جه بود؟
چه مي خواستي ازلانه محقرم کجاي دنياراگرفته بود؟
وسنگيني بغض راه برکلامش بست.
سکوتي درعرش طنين اندازشد.فرشتگان همه سربه زيرانداختند. خداگفت:
ماري درراه لانه ات بود.خواب بودي. بادراگرفتم تا لانه ات واژگون کند.
آنگاه تو ازکمين مارپرگشودي ."گنجشک خيره درخدامانده بود.
خداگفت: " وچه بسياربلاها که به واسطه محبتم ازتودورکردم
وتوندانستي وبه دشمني ام برخواستي. " اشک درديگاه گنجشک نشسته بود.
ناگهان چيزي دردرونش فروريخت. هاي هاي گريه هايش ملکوت خداراپرکرد.
درباره این سایت